ჰით ლეჯერის მიერ განსახიერებული ჯოკერი ფილმში “ბნელი რაინდი” (2008) წარმოადგენს ერთ-ერთ ყველაზე დასამახსოვრებელ და შთამბეჭდავ როლს კინოს ისტორიაში.
ეს იყო პერფორმანსი, რომელმაც არა მხოლოდ შეცვალა კომიქსების ადაპტაციების სტანდარტები, არამედ დაამკვიდრა ახალი მაღალი თამასა მსახიობური ოსტატობისთვის.
როლისთვის მზადება
ლეჯერის მიდგომა როლისადმი იყო უპრეცედენტოდ ინტენსიური. მსახიობმა ერთი თვე გაატარა სასტუმრო ოთახში იზოლაციაში, სადაც შეიმუშავა ჯოკერის ხასიათი, მანერები და ხმა.
ის აწარმოებდა დღიურს ჯოკერის სახელით, რაც დაეხმარა პერსონაჟის ფსიქოლოგიის უკეთ გაგებაში.
შედეგად, ლეჯერის ჯოკერი იყო რადიკალურად განსხვავებული ყველა წინა ინტერპრეტაციისგან. მისი პერსონაჟი იყო ქაოსის ანარქისტული ფილოსოფოსი, რომელიც არ იყო დაინტერესებული ფულით ან ძალაუფლებით.
მისი მთავარი მიზანი იყო საზოგადოების მორალური საფუძვლების რღვევა და ადამიანთა ნამდვილი ბუნების გამოვლენა.
ფიზიკური ტრანსფორმაცია
მსახიობის გარეგნული ტრანსფორმაცია იყო შთამბეჭდავი. ჯოკერის გრიმი, რომელიც განზრახ იყო წარმოდგენილი როგორც უხეში და არაპროფესიონალური, პერსონაჟის ქაოტურ ბუნებას უსვამდა ხაზს.
მსახიობმა შეიმუშავა დამახასიათებელი მანერები – ენის მოძრაობა, ნერვული სიცილი და უჩვეულო სიარული, რაც პერსონაჟს კიდევ უფრო დამაჯერებელს ხდიდა.
გავლენა კინემატოგრაფზე
ლეჯერის პერფორმანსმა მნიშვნელოვანი გავლენა მოახდინა კინემატოგრაფზე. მისმა ინტერპრეტაციამ დაადგინა ახალი სტანდარტი ანტაგონისტების პორტრეტირებისთვის და გავლენა მოახდინა მრავალ შემდგომ კომიქსების ადაპტაციაზე.
სამწუხაროდ, ლეჯერი გარდაიცვალა 2008 წლის იანვარში, ფილმის გამოსვლამდე რამდენიმე თვით ადრე. მისი გარდაცვალება იყო დიდი დანაკარგი კინოინდუსტრიისთვის.
მრავალი მითი და სპეკულაცია არსებობს იმის შესახებ, თუ რამდენად იმოქმედა როლში ჩაღრმავებამ მის ფსიქიკურ მდგომარეობაზე.
კრიტიკული აღიარება
ფილმის გამოსვლის შემდეგ, კრიტიკოსებმა და მაყურებელმა ერთხმად აღიარეს ლეჯერის პერფორმანსის გენიალურობა. მისი ჯოკერი ითვლება ერთ-ერთ საუკეთესო კინემატოგრაფიულ ანტაგონისტად.
2009 წელს, სიკვდილის შემდეგ მას გადაეცა ოსკარი საუკეთესო მეორეხარისხოვანი მსახიობის კატეგორიაში.
მემკვიდრეობა
ჰით ლეჯერის ჯოკერი დარჩა როგორც ეტალონი მსახიობური ოსტატობისა და პერსონაჟში სრული ჩაძირვის.
მისი ინტერპრეტაცია განაგრძობს ახალი თაობის მსახიობებისა და კინემატოგრაფისტების შთაგონებას.
ეს როლი არის მაგალითი იმისა, თუ როგორ შეიძლება კომიქსების პერსონაჟი გადაიქცეს სერიოზულ დრამატულ როლად.
